Slotakkoord: Masaaaaaaaaage & bleekcreme
Door: Josephine
Blijf op de hoogte en volg Josephine
22 December 2010 | Thailand, Bangkok
Mijn laatste dag in Azie is aangebroken, tijd voor een terugblik op de 3 voorbij gevlogen maanden. Er is nog zoveel te vertellen over wat ik allemaal meegemaakt heb, maar zal me beperken tot de meest opvallende bevindingen. Waar ik het meest aan moest wennen was het eeuwige onderhandelen over prijzen. Mijn eerste tactiek was altijd blijven lachen en dat hielp meestal wel, maar kostte nog steeds heel veel moeite. Toen ik er met Jan over sprak zei hij: ‘Je moet dominant zijn, anders blijf je bezig’. En vanaf Hong Kong heb ik dat dus geprobeerd en zowaar werden alle discussies in lengte gehalveerd. Moet zeggen dat ik mezelf alleen soms niet meer herkende, voelde me zo’n verwend nest dat een grote mond op zet om d’r zin te krijgen (en dat doe ik normaal gesproken natuurlijk nooit ;)). Het feit is dat de mensen hier de gemiddelde intelligentie hebben van een 14-jarige, verder dan dat zijn ze qua school vaak niet gekomen. Eigenlijk heb je dus een beetje met pubers te maken en moet je wel behoorlijk bijdehand zijn, wil je iets voor elkaar krijgen.
Maar goed, zoals in al m’n verhalen hiervoor duidelijk is geworden, kan je niet altijd je zin krijgen. Want keer op keer stuurden ze me van het kastje naar de muur, omdat ze echt geen idee hebben waar iets is en hoe groot hun eigen land is. Als je hier 2 weken op vakantie bent, prima, maar na 3 maanden.... pfff! Wat alles dan weer goed maakt is de grote glimlach en de vriendelijkheid waarmee ze je proberen te helpen. In Cambodja de meest vriendelijke mensen ontmoet, al moet ik zeggen dat in Thailand de meeste mensen ook echt hun best voor je deden. Maleisie en Zuid-Thailand zijn een heel ander verhaal. Zeker in Maleisie willen ze zo min mogelijk met je te maken hebben. Maar ja, op den duur wordt je als zeer islamitisch land ook wel gek van al die toeristen met blote benen en schouders die geen respect tonen voor je religie.
Achter je rug om zeggen ze overal wel rare dingen en ik heb ontdekt dat je dag een stuk leuker wordt, als je doet alsof je ze verstaat. Ik heb toch wel een stuk of 10 mensen inmiddels lichtgroen zien wegtrekken (en ik deed het vooral bij mensen waarvan ik dacht dat ze me afzetten). Een van de vele tactieken is, als ze ineens heel hard lachen als je langsloopt, om ook heel hard mee te gaan lachen. In Nederland noemen we dat sarcasme, maar hier snappen ze dat niet en geloven ze echt meteen dat je ze verstaat. Supergrappig!
Een ander iets dat echt opvallend is, zijn de dieren. Het lijkt wel alsof er op een dag een opstand is ontstaan tussen katten en honden en dat de katten toen besloten hebben naar Maleisie te gaan en de honden naar Thailand. Het is echt waar! Wat een verademing is, is dat bijna iedereen de (zwerf)dieren in deze landen goed behandeld. Ze worden niet weggeschopt o.i.d. ze horen er gewoon bij. Het enige echt vervelende is, dat mensen soms ineens een huisdier willen. Als er dan iets met het dier is, weten ze niet wat ze moeten doen en zetten ze het de deur uit, omdat ze geen geld hebben voor een dierenarts.
Over geld gesproken, prostitutie is hier wel echt een ernstig fenomeen. Ik ben eens nagegaan en elke week heb ik wel een rel tussen een prostituee en een westerling meegemaakt. Elke week zat ik wel in een hotel waar iets uit de hand liep. Of ze werd geslagen, of hij sloot haar op in de kamer, of sloot haar juist buiten, of ze stond te gillen om geld, was te dronken om nog te lopen, huilde alsof ze dood ging of moest rennen voor d’r leven, omdat de man achter d’r aankwam. Alleen maar ellende! Vanuit het perspectief van de man snap ik wel waarom hij er aan begint, want het is zo verleidelijk. Het is zo extreem goedkoop en werkelijk elke Aziatische vrouw in een bar dringt zich aan je op. Ze sleuren je soms letterlijk mee, wat de meeste mannen (helemaal na een paar borrels) niet zo erg vinden. Het is gewoon heel treurig, vooral voor die meiden (al kiezen ze er vaak wel zelf voor), omdat het echt een cultuur geworden is, die zichzelf altijd in stand zal houden. Ze hebben nou eenmaal geld nodig en dit is een snelle manier om het te krijgen.
Geld speelt sowieso een beetje een dubieuze rol hier, want vanuit hun geloof hechten ze niet veel aan spullen. Ik had een cadeautje gekocht voor de eigenaren van een hotel, omdat ze zo lief waren en de volgende dag lag het kapot in een hoekje. En dan vind ik het toch wel heel verdacht dat iedereen hier de hele dag bezig is met geld af te troggelen van toeristen, terwijl ze er zogenaamd niet om geven. Maar ja, waar toeristen in de buurt zijn moet geld verdiend worden, want binnen hun ‘eigen wereld’ geloof ik wel dat ze niet veel om spullen geven.
Ik heb veel mensen gesproken in Phuket die de tsunami meegemaakt hebben. Zij vertelden dat ze het water zagen komen, de berg opgeklommen zijn om te wachten tot het water weer weg was. Maar na een week zaten ze er nog te BBQ-en, want het was eigenlijk wel gezellig. Na een aantal dagen gingen ze maar eens kijken wat er nog van hun huis over was. Niet veel, nou dan vragen we al onze vrienden om ons te helpen om het weer op te bouwen. Net zo makkelijk! Wij zouden op die berg al met onze verzekeringsagent aan de lijn hangen. Een verzekering hebben ze hier niet. De mensen kunnen verder met hun leven als iedereen weer genezen is en het huis weer soort van staat. Echt bijzonder! Ik kwam in Phuket echter ook een Nederlandse vrouw tegen die hier 7 jaar geleden met haar ouders is komen wonen. Haar beide ouders zijn in de tsunami omgekomen, diep triest verhaal, echt vreselijk, maar zelfs zij heeft iets van het Thaise positivisme overgenomen en gaat verder met haar leven.
Een wat vrolijker feit is dat Aziaten geen badkleding dragen! Alleen de vrouwen die met een westerse man zijn wel, maar de rest duikt gewoon met kleding en al in rivier, waterval, meer of zee. Want je zou toch een kleurtje krijgen! Grappig dat bruin zijn bij ons een teken van welvaart is, want je hebt het geld om naar de zon te gaan & de tijd om te bakken op het strand. Hier is het: hoe bruiner, hoe armer, wie een baan buiten heeft is arm. Vooral de mensen op de niet-toerische plekken smeren zichzelf en hun kinderen helemaal vol met bleekcreme (wat naar mijn idee net zo schadelijk is als huidkanker...). In de winkels is bleek dagcreme werkelijk het enige dat er te koop is, dus iedereen gebruikt het veelvuldig. Regelmatig dacht ik dat de vrouw de deur uit was gegaan en vergeten was haar masker af te spoelen, maar nee, it was all part of the plan!
Tot slot wil ik nog even benadrukken dat ik zo ongelooflijk lekker gegeten heb en dat ik maar heel af en toe brood, kaas en drop gemist heb. Al verheug ik me er nu gigantisch op!!! Dus mam, je weet wat je te doen staat ;). Verder vond ik het waanzinnig leuk dat iedereen m’n verhalen is blijven lezen (misschien deze laatste niet helemaal, omdat ie zo vreselijk lang is geworden).
Ik wens iedereen een hele gezellige kerst & alvast een heel vrolijk 2011 met heel veel leuks!!!
Liefs Josephine
Maar goed, zoals in al m’n verhalen hiervoor duidelijk is geworden, kan je niet altijd je zin krijgen. Want keer op keer stuurden ze me van het kastje naar de muur, omdat ze echt geen idee hebben waar iets is en hoe groot hun eigen land is. Als je hier 2 weken op vakantie bent, prima, maar na 3 maanden.... pfff! Wat alles dan weer goed maakt is de grote glimlach en de vriendelijkheid waarmee ze je proberen te helpen. In Cambodja de meest vriendelijke mensen ontmoet, al moet ik zeggen dat in Thailand de meeste mensen ook echt hun best voor je deden. Maleisie en Zuid-Thailand zijn een heel ander verhaal. Zeker in Maleisie willen ze zo min mogelijk met je te maken hebben. Maar ja, op den duur wordt je als zeer islamitisch land ook wel gek van al die toeristen met blote benen en schouders die geen respect tonen voor je religie.
Achter je rug om zeggen ze overal wel rare dingen en ik heb ontdekt dat je dag een stuk leuker wordt, als je doet alsof je ze verstaat. Ik heb toch wel een stuk of 10 mensen inmiddels lichtgroen zien wegtrekken (en ik deed het vooral bij mensen waarvan ik dacht dat ze me afzetten). Een van de vele tactieken is, als ze ineens heel hard lachen als je langsloopt, om ook heel hard mee te gaan lachen. In Nederland noemen we dat sarcasme, maar hier snappen ze dat niet en geloven ze echt meteen dat je ze verstaat. Supergrappig!
Een ander iets dat echt opvallend is, zijn de dieren. Het lijkt wel alsof er op een dag een opstand is ontstaan tussen katten en honden en dat de katten toen besloten hebben naar Maleisie te gaan en de honden naar Thailand. Het is echt waar! Wat een verademing is, is dat bijna iedereen de (zwerf)dieren in deze landen goed behandeld. Ze worden niet weggeschopt o.i.d. ze horen er gewoon bij. Het enige echt vervelende is, dat mensen soms ineens een huisdier willen. Als er dan iets met het dier is, weten ze niet wat ze moeten doen en zetten ze het de deur uit, omdat ze geen geld hebben voor een dierenarts.
Over geld gesproken, prostitutie is hier wel echt een ernstig fenomeen. Ik ben eens nagegaan en elke week heb ik wel een rel tussen een prostituee en een westerling meegemaakt. Elke week zat ik wel in een hotel waar iets uit de hand liep. Of ze werd geslagen, of hij sloot haar op in de kamer, of sloot haar juist buiten, of ze stond te gillen om geld, was te dronken om nog te lopen, huilde alsof ze dood ging of moest rennen voor d’r leven, omdat de man achter d’r aankwam. Alleen maar ellende! Vanuit het perspectief van de man snap ik wel waarom hij er aan begint, want het is zo verleidelijk. Het is zo extreem goedkoop en werkelijk elke Aziatische vrouw in een bar dringt zich aan je op. Ze sleuren je soms letterlijk mee, wat de meeste mannen (helemaal na een paar borrels) niet zo erg vinden. Het is gewoon heel treurig, vooral voor die meiden (al kiezen ze er vaak wel zelf voor), omdat het echt een cultuur geworden is, die zichzelf altijd in stand zal houden. Ze hebben nou eenmaal geld nodig en dit is een snelle manier om het te krijgen.
Geld speelt sowieso een beetje een dubieuze rol hier, want vanuit hun geloof hechten ze niet veel aan spullen. Ik had een cadeautje gekocht voor de eigenaren van een hotel, omdat ze zo lief waren en de volgende dag lag het kapot in een hoekje. En dan vind ik het toch wel heel verdacht dat iedereen hier de hele dag bezig is met geld af te troggelen van toeristen, terwijl ze er zogenaamd niet om geven. Maar ja, waar toeristen in de buurt zijn moet geld verdiend worden, want binnen hun ‘eigen wereld’ geloof ik wel dat ze niet veel om spullen geven.
Ik heb veel mensen gesproken in Phuket die de tsunami meegemaakt hebben. Zij vertelden dat ze het water zagen komen, de berg opgeklommen zijn om te wachten tot het water weer weg was. Maar na een week zaten ze er nog te BBQ-en, want het was eigenlijk wel gezellig. Na een aantal dagen gingen ze maar eens kijken wat er nog van hun huis over was. Niet veel, nou dan vragen we al onze vrienden om ons te helpen om het weer op te bouwen. Net zo makkelijk! Wij zouden op die berg al met onze verzekeringsagent aan de lijn hangen. Een verzekering hebben ze hier niet. De mensen kunnen verder met hun leven als iedereen weer genezen is en het huis weer soort van staat. Echt bijzonder! Ik kwam in Phuket echter ook een Nederlandse vrouw tegen die hier 7 jaar geleden met haar ouders is komen wonen. Haar beide ouders zijn in de tsunami omgekomen, diep triest verhaal, echt vreselijk, maar zelfs zij heeft iets van het Thaise positivisme overgenomen en gaat verder met haar leven.
Een wat vrolijker feit is dat Aziaten geen badkleding dragen! Alleen de vrouwen die met een westerse man zijn wel, maar de rest duikt gewoon met kleding en al in rivier, waterval, meer of zee. Want je zou toch een kleurtje krijgen! Grappig dat bruin zijn bij ons een teken van welvaart is, want je hebt het geld om naar de zon te gaan & de tijd om te bakken op het strand. Hier is het: hoe bruiner, hoe armer, wie een baan buiten heeft is arm. Vooral de mensen op de niet-toerische plekken smeren zichzelf en hun kinderen helemaal vol met bleekcreme (wat naar mijn idee net zo schadelijk is als huidkanker...). In de winkels is bleek dagcreme werkelijk het enige dat er te koop is, dus iedereen gebruikt het veelvuldig. Regelmatig dacht ik dat de vrouw de deur uit was gegaan en vergeten was haar masker af te spoelen, maar nee, it was all part of the plan!
Tot slot wil ik nog even benadrukken dat ik zo ongelooflijk lekker gegeten heb en dat ik maar heel af en toe brood, kaas en drop gemist heb. Al verheug ik me er nu gigantisch op!!! Dus mam, je weet wat je te doen staat ;). Verder vond ik het waanzinnig leuk dat iedereen m’n verhalen is blijven lezen (misschien deze laatste niet helemaal, omdat ie zo vreselijk lang is geworden).
Ik wens iedereen een hele gezellige kerst & alvast een heel vrolijk 2011 met heel veel leuks!!!
Liefs Josephine
-
22 December 2010 - 08:19
Sanne Van Gent:
Jo bedankt voor je mooie verhalen! Heb er iedere keer van genoten en vaak ook keihard om gelachen!
X Sanne -
22 December 2010 - 08:56
Hester:
Goede reis terug!! Leuk dat je er straks weer bent -
22 December 2010 - 09:21
Tessa:
Jo,
Mooie verhalen weer. Ik wens je een hele goede terugreis. Hopelijk heb je niet al te veel vertraging door het slechte weer in Europa maar een witte kerst wordt het! 5.55 uur vind ik iets te vroeg om op schiphol te staan maar spreek je heel graag snel in het nieuwe jaar! Laat je weten wanneer je weer in amsterdam bent!
Fijn e feestadagen met de fam. in Belgie!
Dikke Kus
-
22 December 2010 - 11:37
Livia:
Ha Josephine,
Wat een mooie samenvatting. K'heb niet al je epistels gelezen, maar af en toe een was al erg hilarisch. Wat een tijd!
Tot snel idd in het nieuwe jaar.
Liefs,
Livia -
22 December 2010 - 15:18
Christie:
Nou Fien,
ik zal je verhalen nog missen.
Wens je een hele goede vlucht terug.
Veel plezier met kerst in België (?) en we zien je gezellig op nieuwjaardag.
Dikke kussen Christie -
22 December 2010 - 17:04
Joscha:
Bedankt voor het delen van je reis! Goede vlucht en tot morgen. -
22 December 2010 - 21:40
Pap:
Fien, na het lezen van je laatste verslag denk ik dat je het wat betreft common life en behaviour goed ziet en als je de mensen van dichtbij hebt meegemaakt en het leven onder elkaar n beetje meebeleeft hebt, blijft het verbazen, maar begrijp je het allemaal wel. Tot zo schat. XXX -
22 December 2010 - 21:52
Go:
Jootje!!
Tot straaaaaaaaaaks ;)
Xx -
22 December 2010 - 22:01
Jaklien:
Ook deze heb ik weer gelezen! Ik heb je verhalen met alle aandacht gelezen!! Sommige dingen herkende ik idd zoals die bleekcreme... Dacht ik eerst idd nog dat t een maskertje was wat ze vergeten waren om eraf te halen.. En dat t eten zo goed en lekker is bevestig ik zekers!! Ik had toen ook bijna niet gesnoept... Wat echt zo bijzonder was voor 4 weken haha! Ik ga in februari naar Vietnam!!! Dan ga ik jou vermaken met verhalen:)! Hopelijk net zulke mooie bijzondere verhalen als die van jou!
Nou meis, een hele goede vlucht gewenst!!! En hele fijne kerst thuis gewenst!!
Veel liefs, Jaklien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
