Monniken zijn cool
Door: Josephine
Blijf op de hoogte en volg Josephine
07 December 2010 | Thailand, Phetchaburi
Veertien uur later (23.30 uur) was de buschauffeur me vergeten uit de bus te zetten op het busstation van Phetchaburi. Dit is op zich best knap, want ik was de enige niet-Thai in de bus en iedereen heeft 14 uur naar me gestaard. De buschauffeur was al op weg naar Bangkok toen hij ineens mijn gezicht zag verschijnen met de vraag waar we in godsnaam waren. Hij sprak de diepgaande en veel gehoorde woorden: "Yes yes, it's ok, you wait". Ik hoopte natuurlijk dat ie om zou draaien, maar na 10 minuten stopte hij ineens langs de snelweg, gooide mijn backpack uit de bus en zei: "Yes, Phetchaburi here across bridge". Ik zag direct dat dat niet helemaal het geval was, want we waren echt al een heel eind voorbij de stad gereden, maar ik had niet veel keus, gezien m'n tas al buiten lag.
En daar stond ik... om 23.30 uur langs een pikdonkere snelweg zonder taxi of andere bussen. Verderop was een brug over de snelweg & daar ben ik maar naar toe gerend (was nogal bang van de tentjes met zwervers). Het ene lichtje dat ik zag bleek een politiebureau te zijn (de buschauffeur had dus toch een geweten) waar helemaal niemand Engels sprak. In m’n beste Thais heb ik het probleem uitgelegd & na twee uur begrepen ze waar ik vandaan kwam en waar ik heen wilde (ze vonden het werkelijk hilarisch dat ik helemaal uit Phuket kwam en daar nu bij hun op het bureau zat). Kortom, de politie heeft me een half uur terug gereden naar Phetchaburi en me netjes bij m’n hotel afgeleverd.
De volgende dag heb ik op de fiets de stad verkend, wat een lading tempels! De monniken zijn allemaal supervriendelijk en willen je met liefde rondleiden. Ze spreken vaak heel goed Engels, zelfs de kleine kindjes. In bijna elke tempel heb ik een armbandje gekregen, mijn arm raakt dus al aardig vol. En inmiddels heb ik me ook al helemaal suf geplakt. Je krijgt kleine blaadjes bladgoud die je op de buddha’s moet plakken. Tot slot, het allerbelangrijkste, ik ben gezegend! Na een preek van tien minuten in ik denk Thais, kreeg ik een plens water over me heen en vanaf dat moment komt alles goed, wat een fijn idee!
Toen ik eind van de dag even zat te borrelen, werd ik weer eens gebeld. Het was Justyna, of ik meteen terug wilde komen naar Krabi, want ze hadden me nog voor iets nodig. Ik legde uit dat ik net een helse busrit van 14 uur achter de rug had & niet van plan was dat nog een keer te doen. Maar nee, ze zouden me voor 1 dag werken heen en weer laten vliegen! Nou prima, een ster is een ster dacht ik :). Ze ging even een ticket regelen en dan zou ze terug bellen. In dat half uurtje dook ik meteen achter de pc om te kijken hoe laat die vlucht dan zou zijn, maar ik kwam er achter dat er helemaal geen tickets meer naar Krabi waren die dag :(. Dus toen ze terugbelde wist ik al dat het niks ging worden. Achteraf echt heel jammer, want ik bleek een van de twee figuranten te zijn die ze terug wilden laten komen. Ben nog steeds heel benieuwd waarvoor het was, maar daar zal ik wel nooit meer achter komen... Al is het zeer waarschijnlijk dat ‘Doug’ een date met me wilde, maar een beetje ‘hard to get’ kan nooit kwaad :).
Een uur later zat ik in de bus naar Kanchanaburi, althans dat dacht ik...
En daar stond ik... om 23.30 uur langs een pikdonkere snelweg zonder taxi of andere bussen. Verderop was een brug over de snelweg & daar ben ik maar naar toe gerend (was nogal bang van de tentjes met zwervers). Het ene lichtje dat ik zag bleek een politiebureau te zijn (de buschauffeur had dus toch een geweten) waar helemaal niemand Engels sprak. In m’n beste Thais heb ik het probleem uitgelegd & na twee uur begrepen ze waar ik vandaan kwam en waar ik heen wilde (ze vonden het werkelijk hilarisch dat ik helemaal uit Phuket kwam en daar nu bij hun op het bureau zat). Kortom, de politie heeft me een half uur terug gereden naar Phetchaburi en me netjes bij m’n hotel afgeleverd.
De volgende dag heb ik op de fiets de stad verkend, wat een lading tempels! De monniken zijn allemaal supervriendelijk en willen je met liefde rondleiden. Ze spreken vaak heel goed Engels, zelfs de kleine kindjes. In bijna elke tempel heb ik een armbandje gekregen, mijn arm raakt dus al aardig vol. En inmiddels heb ik me ook al helemaal suf geplakt. Je krijgt kleine blaadjes bladgoud die je op de buddha’s moet plakken. Tot slot, het allerbelangrijkste, ik ben gezegend! Na een preek van tien minuten in ik denk Thais, kreeg ik een plens water over me heen en vanaf dat moment komt alles goed, wat een fijn idee!
Toen ik eind van de dag even zat te borrelen, werd ik weer eens gebeld. Het was Justyna, of ik meteen terug wilde komen naar Krabi, want ze hadden me nog voor iets nodig. Ik legde uit dat ik net een helse busrit van 14 uur achter de rug had & niet van plan was dat nog een keer te doen. Maar nee, ze zouden me voor 1 dag werken heen en weer laten vliegen! Nou prima, een ster is een ster dacht ik :). Ze ging even een ticket regelen en dan zou ze terug bellen. In dat half uurtje dook ik meteen achter de pc om te kijken hoe laat die vlucht dan zou zijn, maar ik kwam er achter dat er helemaal geen tickets meer naar Krabi waren die dag :(. Dus toen ze terugbelde wist ik al dat het niks ging worden. Achteraf echt heel jammer, want ik bleek een van de twee figuranten te zijn die ze terug wilden laten komen. Ben nog steeds heel benieuwd waarvoor het was, maar daar zal ik wel nooit meer achter komen... Al is het zeer waarschijnlijk dat ‘Doug’ een date met me wilde, maar een beetje ‘hard to get’ kan nooit kwaad :).
Een uur later zat ik in de bus naar Kanchanaburi, althans dat dacht ik...
-
07 December 2010 - 14:15
Hester:
Jo, wat een avonturen! Mag je die jurken houden? Die witte is leuk!
-
07 December 2010 - 14:37
Birgitta:
Heerlijk om al je avonturen te lezen. En wat gaaf van die film. Wij hebben deel 1 toevallig thuis liggen :) Nu kijk ik helemaal uit naar deel 2 ;)
Geniet nog van je laatste weken!
-
07 December 2010 - 15:49
Joes:
Josie,
Doe je wel voorzichtig? Ik vind het maar niks dat jij daar in je uppie in het holst van de nacht langs een verlaten snelweg staat. Heb je wel een survivalkit of draaf ik nu door ???
Pas goed op jezelf ennuhh ... enjoyyy!
Kus -
13 December 2010 - 10:20
Charlotte:
De tijd vliegt man!! Over 10 dagen ben je alweer terug en over 20 dagen ben ik alweer weg!!
Geniet er nog ff van! En ik ga ZEKER naar de premiere van The Hangover 2 hahaha xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
