Andere wereld
Door: Josephine
Blijf op de hoogte en volg Josephine
17 December 2010 | Cambodja, Khett Siem Reab
Na een wandeling van bijna een uur met m'n backpack van inmiddels 15 kg, vond ik de bus naar Cambodja (ze zeiden dat het naar links was & slechts 200 meter, het was rechts & 2 km, welkom in Azie en mensen nogmaals dank voor de beleefdheid). Tegen de middag kwamen we aan bij de grensovergang van Poipet & vanaf daar begon een hele andere wereld. Om bij de Thaise grens te komen, moest je je letterlijk door de oplichters heen worstelen. Iedereen probeert je een visum te verkopen voor achterlijke prijzen en ze liegen zich helemaal suf om je zover te krijgen. Gelukkig ontmoette ik een Amerikaanse, Sarah, waarmee ik het samen op een lopen zette om zo snel mogelijk de grens te bereiken. Na een rij van ruim een uur moesten we het visum voor Cambodja regelen bij het enige 'officiele' bureau. Maar officieel of niet, het stikt hier overal van de oplichters, de overheid is zo corrupt als de pest. Gelukkig begon ik er de lol van in te zien & heb ik er een sport van gemaakt om met een grote glimlach te doen alsof ik er niets van begrijp. Hij bleef m'n formulieren, paspoort & 20 dollar biljet maar teruggeven, omdat ie ook nog 200 baht wilde & ik bleef het hele zooitje net zolang terugschuiven tot hij er een stempel in zette. Moeten ze ook maar niet zo'n groot bordf neerzetten met dat een visum 20 dollar kost :). Achteraf hebben we er samen hartelijk om kunnen lachen...
En dan denk je dat je er bent, maar nee je moet nog een uur in de rij voor een kennelijk onmisbare stempel. Met stempel en al wordt je een gratis staatsbus ingeduwd die je naar een busstation ver weg van alles brengt en van waaruit je een belachelijk duur busticket moet kopen om verder te reizen naar Siem Reap.
Onderweg werd mij meer dan duidelijk hoe arm dit land is vergeleken bij Thailand en Maleisie. Als de bus even stopt wordt je overladen met kinderen die je hand pakken & geld van je willen. En je kan er beter niet aan beginnen, omdat je ten eerste gewoonweg niet iedereen kan geven. En ten tweede omdat ze het geld vaak direct aan hun ouders of erger aan hun pooier moeten afgeven. Ik heb een doos lollies gekocht & uitgedeeld, dat was een groot succes, al is het een wonder dat ik m'n handen nog heb!
In Siem Reap hebben Sarah en ik 2 dagen uitgetrokken om de tempels van Ankor Wat te bekijken & we waren zwaar onder de indruk! Op dag 1 hebben we minimaal 20 kilometer gefietst op fietsen die je in Nederland uit de gracht trekt, maar het was het waard. Op dag 2 stonden we om 5 uur midden in Ankor Wat om de zon op te zien gaan. Het was bewolkt en het enige dat we zagen was de lucht van donker naar licht veranderen, BORING! Daarna naar een hoogtepuntje in mijn reis, de tempel waar ik kostte wat het kost heen wilde: Ta Prohm. En wat was dat waanzinnig, we hebben serieus 2 uur in deze tempel doorgebracht (zie op de foto's waarom). Adembenemend mooi & wij hadden het geluk dat we bijna helemaal alleen waren. Geen idee waarom, goede timing denk ik.
Tot een uur of twee nog tempels bekeken en toen een tuktuk naar het Tonle Sap meer genomen, zonder Sarah want die ging weer naar bed. Mijn idee was om daar een boottochtje te maken, omdat het meer zo bijzonder moet zijn. Wat gebeurt, ik word zo enorm afgezet dat je er achteraf ook alleen maar om kan lachen. Betaal 25 dollar voor een priveboot, omdat er zogenaamd niemand anders was die ook daar heen wilde. Ik word vervolgens over een riviertje naar het begin van het meer gevaren met de mededeling dat we daar 20 minuten blijven liggen om foto's te maken (en benzine te besparen). Een discussie liep uit op niks, dus na 1 foto van niks roep ik: 'Okay, I'm ready!' De twee jongens op mijn boot kijken me licht geirriteerd aan, maar keren om en varen terug het riviertje op, waar ze me vervolgens dumpen bij een krokodillenfarm. Dit was gewoon een bak van 2 bij 2 meter met 16 (!!!) krokodillen erin, vreselijk! Ook alle vissen/schildpadden waren er zeer slecht aan toe. Heb foto's gemaakt en ga er zeker werk van maken. Het tochtje dat 1,5 uur zou duren was na een uur klaar & toen waren ze nog zwaar beledigd ook dat ze geen fooi kregen. Kortom, geen meer gezien, alleen maar dierenleed. De tocht met de tuktuk heen & terug was nog het gaafst. Je rijdt midden door de dorpjes en ziet het echte Cambodjaanse leven. Brommers & fietsen worden gewassen alsof het baby's zijn & baby's worden behandeld alsof het brommers zijn. Met een nagelborstel schrobben ze ze midden op straat 'schoon', eentje houdt het vast, de ander gooit er een emmer water overheen, even flink schudden en klaar is kees. Baby schoon!
Inmiddels werd ik zo gek van alle mensen die je van alles aanbieden (en dan bedoel ik niet die arme straatkindjes), maar tuktuks, brommers, tours, drinken, eten, etc. En ik weet dat ze heel arm zijn en gewoon niet anders kunnen, maar het is zo ongelooflijk vermoeiend, omdat ze het 6 keer in 10 seconden vragen. Dus besloot ik een stapel ansichtkaarten te kopen & elke keer als iemand me iets aanbood haalde ik de stapel tevoorschijn en vroeg ik: 'You want postcard? Very nice, very cheap for you!' en dat dan 12 keer in 10 sec. En warempel, hun mond viel zo ver open dat ze er (eindelijk) stil van werden!
Okee, ik was een beetje gewend aan Cambodja, dus werd het tijd voor iets meer uitdaging: Phnom Penh! De stad waar ik met enige angst naar toe ging, omdat ik nog weinig goeds had gehoord. En Sarah nam de bus een paar uur later, dus ging ik in m'n eentje op weg...
En dan denk je dat je er bent, maar nee je moet nog een uur in de rij voor een kennelijk onmisbare stempel. Met stempel en al wordt je een gratis staatsbus ingeduwd die je naar een busstation ver weg van alles brengt en van waaruit je een belachelijk duur busticket moet kopen om verder te reizen naar Siem Reap.
Onderweg werd mij meer dan duidelijk hoe arm dit land is vergeleken bij Thailand en Maleisie. Als de bus even stopt wordt je overladen met kinderen die je hand pakken & geld van je willen. En je kan er beter niet aan beginnen, omdat je ten eerste gewoonweg niet iedereen kan geven. En ten tweede omdat ze het geld vaak direct aan hun ouders of erger aan hun pooier moeten afgeven. Ik heb een doos lollies gekocht & uitgedeeld, dat was een groot succes, al is het een wonder dat ik m'n handen nog heb!
In Siem Reap hebben Sarah en ik 2 dagen uitgetrokken om de tempels van Ankor Wat te bekijken & we waren zwaar onder de indruk! Op dag 1 hebben we minimaal 20 kilometer gefietst op fietsen die je in Nederland uit de gracht trekt, maar het was het waard. Op dag 2 stonden we om 5 uur midden in Ankor Wat om de zon op te zien gaan. Het was bewolkt en het enige dat we zagen was de lucht van donker naar licht veranderen, BORING! Daarna naar een hoogtepuntje in mijn reis, de tempel waar ik kostte wat het kost heen wilde: Ta Prohm. En wat was dat waanzinnig, we hebben serieus 2 uur in deze tempel doorgebracht (zie op de foto's waarom). Adembenemend mooi & wij hadden het geluk dat we bijna helemaal alleen waren. Geen idee waarom, goede timing denk ik.
Tot een uur of twee nog tempels bekeken en toen een tuktuk naar het Tonle Sap meer genomen, zonder Sarah want die ging weer naar bed. Mijn idee was om daar een boottochtje te maken, omdat het meer zo bijzonder moet zijn. Wat gebeurt, ik word zo enorm afgezet dat je er achteraf ook alleen maar om kan lachen. Betaal 25 dollar voor een priveboot, omdat er zogenaamd niemand anders was die ook daar heen wilde. Ik word vervolgens over een riviertje naar het begin van het meer gevaren met de mededeling dat we daar 20 minuten blijven liggen om foto's te maken (en benzine te besparen). Een discussie liep uit op niks, dus na 1 foto van niks roep ik: 'Okay, I'm ready!' De twee jongens op mijn boot kijken me licht geirriteerd aan, maar keren om en varen terug het riviertje op, waar ze me vervolgens dumpen bij een krokodillenfarm. Dit was gewoon een bak van 2 bij 2 meter met 16 (!!!) krokodillen erin, vreselijk! Ook alle vissen/schildpadden waren er zeer slecht aan toe. Heb foto's gemaakt en ga er zeker werk van maken. Het tochtje dat 1,5 uur zou duren was na een uur klaar & toen waren ze nog zwaar beledigd ook dat ze geen fooi kregen. Kortom, geen meer gezien, alleen maar dierenleed. De tocht met de tuktuk heen & terug was nog het gaafst. Je rijdt midden door de dorpjes en ziet het echte Cambodjaanse leven. Brommers & fietsen worden gewassen alsof het baby's zijn & baby's worden behandeld alsof het brommers zijn. Met een nagelborstel schrobben ze ze midden op straat 'schoon', eentje houdt het vast, de ander gooit er een emmer water overheen, even flink schudden en klaar is kees. Baby schoon!
Inmiddels werd ik zo gek van alle mensen die je van alles aanbieden (en dan bedoel ik niet die arme straatkindjes), maar tuktuks, brommers, tours, drinken, eten, etc. En ik weet dat ze heel arm zijn en gewoon niet anders kunnen, maar het is zo ongelooflijk vermoeiend, omdat ze het 6 keer in 10 seconden vragen. Dus besloot ik een stapel ansichtkaarten te kopen & elke keer als iemand me iets aanbood haalde ik de stapel tevoorschijn en vroeg ik: 'You want postcard? Very nice, very cheap for you!' en dat dan 12 keer in 10 sec. En warempel, hun mond viel zo ver open dat ze er (eindelijk) stil van werden!
Okee, ik was een beetje gewend aan Cambodja, dus werd het tijd voor iets meer uitdaging: Phnom Penh! De stad waar ik met enige angst naar toe ging, omdat ik nog weinig goeds had gehoord. En Sarah nam de bus een paar uur later, dus ging ik in m'n eentje op weg...
-
17 December 2010 - 15:46
Anouk:
Fienel!! Wat lief van die lollies..dat vind ik echt tof! Was wederom weer een mooi verhaal..ik ga het verdorie nog missen. Maar in Nederland is ook best veel avontuur hoor :) ben blij als je er straks weer bent..ben voor de kerst terug van wintersport. Zoenies en heel veel fun de laatste dagen..
xxx -
17 December 2010 - 15:49
Tessa:
Jo wat indrukwekkend weer! De foto's van de tempels bij Ankor zijn echter heel mooi! De rest van het verhaal ook heel herkenbaar. Gewoon terug gaan roepen en je hand op houden dollar dollar dan gaan ze hopelijk ook weg (althans niet aabn je hangen ;)). Geniet van je laatste week!xxx -
17 December 2010 - 16:05
Marcella:
Ben blij dat je de mail kort hebt gehouden. DIt verhaal is het weer helemaal waard! En weer zo'n spannende cliffhanger... -
17 December 2010 - 18:47
Nicole:
Ahhh die kindjes in die piepschuimen doos!!! -
17 December 2010 - 22:27
Pap:
Mooi verhaal schat, goed idee van die lolly's en die kaarten. Ik weet nog mn eerste keer op Bali: na 2 dgn riepen we direct zelf: hi sir, where u from?
Mooie foto's, daar wil ik er wel n paar van aan de muur.!
Nog n weekje liefie, dan krijg je n knuffel.!! Kussxx -
18 December 2010 - 12:56
Hester:
Nog 5 dagen...
Leuk je verhalen, hoor ze graag binnenkort in het echt. -
21 December 2010 - 08:22
Charlotte:
Als je even niet meer weet wat je moet doen in Nederland, kan je altijd nog ansichtkaarten gaan verkopen! ;) -
22 December 2010 - 16:20
Mer:
Hoihoi,
Ik ben iedere keer heerlijk je verhaaltjes aan het lezen, maar vergeet iedere keer terug te mailen.....en nu kom je al bijna terug....oeps.....misschien lukt t nog om af te spreken voordat ik die kant op ga maar door jou verhalen heb ik me alleen nog maar meer verheugd om mn vakantie!!xxxmer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
